Hz. Büreyde (r.a.) anlatıyor: Resûlullâh (s.a.v.), bir adamın şöyle söylediğini işitti:

Allâhümme innî es’elüke bi-ennî eşhedü enneke: Ente’llâhu lâilâhe illâ entel-ehadü’s-samed ellezî lem-yelid velem-yûled velem-yekun lehû küfüven ehad.

Türkçe Anlamı:

Allâh’ım! Şahâdet ettiğim şu hususlar sebebiyle Senden talep ediyorum: Sen, kendisinden başka ilâh olmayan Allâh’sın, birsin, samedsin (hiçbir şeye ihtiyacın yok, her şey sana muhtaç) doğurmadın, doğmadın, bir eşin ve benzerin yoktur.

Bunun üzerine Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki: “Nefsimi kudret elinde tutan Zât’a yemin olsun ki bu kimse Allâh’tan İsm-i A‘zam’ı adına talepte bulundu. Şunu bilin ki, kim İsm-i A‘zam ile duâ ederse Allâh ona icâbet eder, kim onunla talepte bulunursa (Allâh ona dilediğini mutlaka) verir. (Tirmîzî, Da‘avât, 65, Ebû Dâvûd, Salât, 358)